غزل

ســــــــــاجدغـــزنوي
خال ایښی هیوادمې په اوربل باندي
سپـــــــین بیرغ وزروهي کابل باندي

چــــــــــاچي موږته خیال دلیونوکاؤ
موږخــــــونړۍ ماته کړه توکل باندي

غـــــــږنوردتور خـولي ټوپک غلی ده
ډزبه چیــرته ونه شي په خپل باندي

مــــینه ورور ولی جنت جنت وطن
یوبـــل باندي واربه کړوپه ګل باندي

جنګه خدای دي داسـي لمن ټوله که
بیاکــــــلي ته رامه شې یرغل باندي

اوس خـــــودسندورو دوره هم لاړه
څـــــــه کوې ساجده په غزل باندي